ភ្រឹតៈកៈ ឬ ភ្រឹដក់ សំ. ( ន. ) (ភ្ឫតក; ឫ > រឹ) អ្នកធ្វើការឈ្នួល, កូនឈ្នួល; អ្នកបម្រើ, កម្មករ (ព. កា.) : ខ្ញុំជាភ្រឹតក ពុំដែលលួចឆក់ ទ្រព្យធនជនណា ម្ដេចក៏លោកមក ប្រកាន់ខ្ញុំថា ជាចោរពាលា ដូច្នេះទៅវិញ ? (ស្រ្តីជា ភ្រឹតិកា) ។