មៈការ៉ន់-តៈ ឬ--រ៉ន់ បា. ( ន. ) ឈ្មោះនិគ្គហិតដែលពោលឮសូរសំឡេងជាអក្សរ ម ប្រកបខាងចុង (អ័ម, អាម) ដូចជា កំ, តំ (ក័ម, ត័ម) : កាំ, ចាំ (ក័ម, ច័ម ឬ កាម, ចាម) ជាដើម (ម. ព. និគ្គហិត និង សរណគមន៍ ផង) ។
