ម័ច-ឆៈរ៉ី បា.; សំ. ( ន. ) (មត្សរិន៑) អ្នក​កំណាញ់, មនុស្ស​កំណាញ់; បើ​ស្ត្រី​ជា មច្ឆរិនី (ព. កា.) : រី​ឯ​សេដ្ឋី ជា​មច្ឆរី ល្បី​ថា​កំណាញ់ ថ្ងៃ​មួយ​គាត់​នឹក ចង់​ស៊ី​នំ​ឆ្ងាញ់ ព្រោះ​ក្ដី​កំណាញ់ ពួន​ស៊ី​ក្នុង​ផ្ទះ ។ ព្រះ​មោគ្គល្លាន ប្រើ​ឫទ្ធិ៍​ផ្លូវ​ឈាន ដែល​មាន​ជ្រៅជ្រះ ទៅ​បិណ្ឌបាត ឈរ​ជិត​ខាង​ផ្ទះ ឲ្យ​សេដ្ឋី​លះ ក្ដី​ទ្រឹសិ៍្ត​ស្មូរ​បាន ។ (រឿង​កោសិយ​សេដ្ឋី​កំណាញ់​ស្វិត​ស្វាញ) ។