ម័ច-ឈ័ត-ឋាន បា.; សំ. ( ន. ) (មជ្ឈ + ឋាន; មធ្យ + ស្ថាន) ទីឬកន្លែងកណ្ដាល ។ មណ្ឌលផ្នែកខាងសតិបញ្ញា, ខាងផ្លូវចិត្ត, ខាងសង្គមកិច្ច, ដែលនៅជុំវិញយើងសព្វថ្ងៃ ។
