មៈធុរោទក់ សំ. បា. ( ន. ) (< មធុរ + ឧទក) ទន្លេ​ដែល​ធំ​សម្បើម​ស្រដៀង​នឹង​សមុទ្រ តែ​មាន​ទឹក​សាប (ទន្លេ​សាប; ហៅ​ឲ្យ​ត្រូវ​តាម​រូប​សព្ទ​ថា សមុទ្រ​សាប ព្រោះ​ឥត​មាន​ទន្លេ​ណា​មួយ​មាន​ទឹក​ប្រៃ​ទេ សុទ្ធ​តែ​សាប​ដូច​គ្នា គ្រាន់​តែ​ធំ​ល្ហល្ហេវ​ដូច​សមុទ្រ​ប៉ុណ្ណោះ គឺ​ទន្លេ​ដូច​ជា​សមុទ្រ​ប៉ុន្តែ​មាន​ទឹក​សាប) ។ មើល​ក្នុង​ពាក្យ ទន្លេ​សាប ទៀត​ផង ។