មនុ
មៈនុ សំ. បា. ( ន. ) ព្រះនាមប្រថមក្សត្រិយ៍ក្នុងខាងដើមភទ្រកល្ប គឺព្រះនាមក្សត្រិយ៍មួយអង្គដែលពួកមនុស្សព្រមគ្នាសន្មតឲ្យធ្វើជាស្ដេចមុនដំបូងបំផុត ក្នុងខាងដើមនៃភទ្រកល្បនេះ, ហៅថា ព្រះបាទមនុ ឬហៅថា មហាសម្មតរាជ ក៏បាន (តាមលទ្ធិពុទ្ធសាសនា) ។ ព្រះនាមនៃព្រហ្មដែលជាអ្នកបង្កើតសត្វលោកឬនាមរបស់បុរសដែលជាបិតាដើមរបស់ពួកមនុស្សក្នុងបឋមកប្ប (តាមលទ្ធិព្រាហ្មណ៍) ។ល។