មនោសារ
មៈ- សំ.; បា. ( ន. ) (< មនស៑; មន + សារ “ខ្លឹមចិត្ត; ដែលមានធម៌ខ្លឹមក្នុងចិត្ត, ដែលមានចិត្តខ្ជាប់ខ្ជួន, មានចិត្តខ្ពស់”) នាមឥសីម្នាក់ជាផៅពង្សនៃព្រះបាទមនុ, ជាអ្នកបង្កើតគម្ពីរឬច្បាប់ធម្មសាស្ត្រមុនដំបូងបំផុតក្នុងខាងដើមនៃភទ្រកល្ប មានជាប់ដរាបមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ : មនោសារជាឥសីគ្រូច្បាប់ធម្មសាស្ត្រ (ហៅថា មនុសារ ឬ មនូសារ ក៏បាន) ។