មន់ទោទៈរី សំ. ( ន. ) (< មន្ទ “ទន់, ធ្ងន់...” + ឧទរី “មានផ្ទៃ” = ស្ត្រីមានផ្ទៃធ្ងន់) នាមនាងទេវីម្នាក់ជាជាយានៃក្រុងរាពណ៍ (ក្នុងរឿងរាមកេរ្តិ៍); ខ្មែរហៅកាត់ពាក្យខ្លីតែត្រឹម មន្ទោ ក៏មាន ។
