មៈហ័ត-ធន់ សំ. បា. ( គុ. ឬ ន. ) (< មហត៑ ឬ មហន្ត “ច្រើន” + ធន “ទ្រព្យ”) ដែលមានទ្រព្យច្រើន; អ្នកមានទ្រព្យច្រើន (អ្នកមាន); បើស្រ្តីជា មហទ្ធនា ឬ មហទ្ធនី (ព. កា.) ។
