មហយ្យកោ
មៈហៃយៈ កោ បា.; សំ. ( ន. ) (មហន្ត > មហ “ធំ” + អយ្យក “ជីតា, តា”; មហត៑ + អាយ៌ក) ជីតាទួត; (រ. ស.) : ព្រះមហយ្យកោ ឬ សម្ដេចព្រះមហយ្យកោ; បើស្ត្រីជា មហយ្យកា, តែខ្មែរច្រើនប្រើជា មហយ្យិកា “ជីដូនទួត”; (រ. ស.) : ព្រះមហយ្យកា ឬ ព្រះមហយ្យិកា (ប្រើជាទីសម្ដេចក៏មាន) ។