មហោសថ
មៈហោសៈ ថៈ ឬក៏ ត. ទ. ស្រ. --សុត បា.; សំ. ( ន. ) (< មហា + ឱសថ ឬ--ធ; ម ហៅ ឞធ < មហា + ឪឞធ) ឱសថដ៏ប្រសើរ, ថ្នាំរម្ងាប់រោគយ៉ាងពូកែ ។ នាមព្រះពោធិសត្វក្នុងមហោសថជាតកឬឧម្មង្គជាតក; តែច្រើនហៅថា ព្រះមហោសថ៍ ឬ មហោសថបណ្ឌិត (ក្នុងសម័យសព្វថ្ងៃនេះច្រើនសរសេរ មហោសធ, មហោសធជាតក, មហោសធបណ្ឌិត) ។ បានជាមាតាឲ្យនាមថា មហោសថ ឬ មហោសធ ដូច្នេះ ពីព្រោះទារកនេះគ្រាន់តែប្រសូតមកភ្លាមក៏ជម្រាបមាតាភ្លាមថា “ម៉ែ, ក្នុងដៃដែលក្ដាប់នេះគឺជាឱសថ...”; ឱសថជាគុលិការនេះពូកែស័ក្តិសិទ្ធ អាចញ៉ាំងសេដ្ឋីជាបិតាដែលមានរោគឈឺចាប់ក្នុងក្បាលយូរឆ្នាំហើយ ឲ្យសះជាបាន ។ល។ ការងារឬប្រស្នាជាដើម ដែលបិទមុខកំបាំងកម្រយល់ ក៏ហៅថា មហោសថ៍ ដូចជា ចំណងមហោសថ៍, ក្បាច់មហោថ៍, ចំណោទមហោសថ៍ ជាដើម (ហៅដោយប្រៀបទៅនឹងប្រាជ្ញារបស់មហោសធបណ្ឌិត ដែលឈ្លាសវៃក្នុងការដោះអាថ៌ប្រស្នាដ៏កំបាំងនោះឯង) ។ --សធ