សំ.; បា. ( ន. ) (មាត្ឫ + គ្រាម; គ្រាម; មាតុគាម ឬ មាតុគ្គាម “អ្នក​ដែល​មាន​លំអាន​ដូច​ជា​មាតា”) ស្ត្រី : ភិក្ខុ​មិន​ត្រូវ​សិង​ក្នុង​ទី​ប្រក់​ទី​បាំង​ដែល​មាន​មាតុ​គ្រាម​នៅ​ក្នុង​ទី​នោះ​ឡើយ ... (ព. វិ. ពុ.) ។