មូរ
( កិ. ) ចាប់បង្វិលឲ្យកើតជារបុំ : មូរកន្ទេល, មូរត្បាញ ។ ប្រមូលថ្នាំជក់ឲ្យកើតជាបារី : មូរបារី ។ ចាប់សំពត់លាត់ត្រឡប់មុខប្រមូលចូលក្នុងច្រើនស្រទាប់ : មូរដៃអាវ, មូរជើងខោ ។ ន. ឈ្មោះក្ដារជាគ្រឿងតម្បាញសម្រាប់មូរអន្ទង : ក្ដារមូរ ។ មូរនប កិ. វិ. (ព. ប្រ.) ដែលរមៀលផ្កាប់ផ្ងារប្រមូលដូចគេចូលក្នុងនបប្រមៀលខ្លួន : ដួលមូរនបពពូនលើគ្នា ។ មូរមុខ គុ. ដែលមានអៀនខ្មាសខ្មូរមុខ ឬដែលរួញខ្វេរមុខមិនហ៊ានចូលទៅរកអ្នកដទៃឬមិនហ៊ានស្ដីនិយាយ : ក្មេងមូរមុខ, មនុស្សមូរមុខ ។