យ័ត-ឋិ បា.; សំ. ( ន. ) (យឞ្ដិ) ឈើច្រត់, ដំបងវែង; ឈើសាវ គឺលំពង់ឈើស្រលួតតូចៗ វែងៗ ។ ឈ្មោះឈើរង្វាស់បុរាណប្រវែង ៧ ហត្ថ (ប្រហែល ៣ ម៉ែត្រកន្លះ) : ទទឹងផ្លូវទំហំមួយយដ្ឋិ ។ មើលក្នុងពាក្យ លិក្ខា ឬ លិក្សា ទៀតផង ។
