យាត-ត្រា សំ. បា. ( ន. ) ការ​ដើរ, ការ​ចេញ​ចរ, ការ​ដើរ​ផ្លូវ; ការ​ដើរ​ហែ, ការ​ដើរ​ជា​ពួក​ជា​កង; ការ​ចិញ្ចឹម​ជីវិត ។ល។ ខ្មែរ​ប្រើ​ជា កិ. ក៏​មាន : ស្តេច​យាត្រា, នាង​នាថ​យាត្រា ។ (ព. កា. ចំពោះ​ត្រង់ យាត្រា ដែល​ប្រែ​ថា “ការ​ចិញ្ចឹម​ជីវិត”) : រី​ពាក្យ​យាត្រា​ដែល​មាន​អត្ថ​ថា ចិញ្ចឹម​ជីវិត ត្រូវ​អស់​ជន​ផង គ្រប់គ្រង​ពិនិត្យ ទើប​ជីព​ជន្ម​ឋិត- នៅ​យូរ​លង់​បាន ។