យោសោ
បា. ( គុ. ) (យ-ត> យោ-សោ ជា សព្វ. “ឯណា-នោះ”; ស. យោសោ អ. ថ. យ៉ូសូ៎ “ដែលរំអុកឲ្យកើតសេចក្ដីអផ្សុក, ដែលអួតថាល្អ”) ដែលប្រកបដោយព្យាបាទ, គុំកួន, ឥតមេត្តាប្រណី; ដែលធ្វើអ្វីៗ តាមតែប្រទះ, ខ្ជីខ្ជា : ចិត្តយោសោ, មនុស្សយោសោ (ម. ប្រ.; សម្រាប់ប្រើក្នុងពាក្យ បើកវីត្រូវការប្រើ) ។