រក្ស
រ័ក សំ. បា. ( កិ. ) (រក្ខ) រក្សា ។ ខ្មែរប្រើពាក្យនេះរួមចូលនឹងសព្ទដទៃឲ្យជាបទសមាស ជាឋានន្តររបស់មន្ត្រី ឬ ជានាទីជាតំណែងណាមួយ ដូចជា : គទានុរក្ស អ្នករក្សាដំបង (ឋានន្តរសម្រាប់អភិបាលខែត្របាត់ដំបង, សំដៅសេចក្ដីថា “អ្នករក្សាខែត្របាត់ដំបង”); គ្រឹហានុរក្ស ការរក្សាគ្រឹហា, អ្នករក្សាផ្ទះ, អ្នកចាំផ្ទះ; ធនានុរក្ស ឬ ធនាភិរក្ស ការរក្សាទ្រព្យ, អ្នករក្សាទ្រព្យ; ធម្មានុរក្ស ការរក្សាធម៌, អ្នកកាន់តាមធម៌; វាចានុរក្ស ការរក្សាសម្ដី, អ្នករក្សាសម្ដី, អ្នកប្រយ័ត្នសម្ដី, ប្រយ័ត្នមាត់; វិនយានុរក្ស ការរក្សាវិន័យ, ការកាន់ច្បាប់, អ្នកកាន់ច្បាប់; សច្ចានុរក្ស ឬ សត្យានុរក្ស ការកាន់ពាក្យពិត, អ្នកកាន់ពាក្យសត្យ; សិក្ខានុរក្ស ការកាន់សិក្ខា, អ្នកកាន់សិក្ខា (អ្នកប្រព្រឹត្តតាមសិក្ខាបទ); ហិរញ្ញានុរក្ស ឬ ហិរណ្យានុរក្ស ការរក្សាប្រាក់, ការទុកដាក់ប្រាក់មាស, អ្នករក្សាប្រាក់, អ្នកទុកដាក់ប្រាក់មាស ។ល។