( កិ. ) ទ្រ​ពី​ក្រោម, ដាក់​ទ្រ​ពី​ក្រោម : យក​រនេល​ដាក់​រង​ឈើ​ហុប ។ ទទួល​ភារៈ, ទទួល​បន្ទុក : រង​ក្ដី​ជួស​គេ, រង​បន្ទុក ។ ទស់​ទប់​ការពារ : យក​ដំបង​រង​មុខ​ដាវ ។ ទទួល​ទុក្ខ​វេទនា : រង​ទុក្ខ, រង​កម្ម, រង​គ្រោះ​ថ្នាក់ ។ល។ គុ. ដែល​ជា​លំដាប់​ចុះ​មក : អ្នក​នុះ​គេ​មាន​ចំណេះ​ជាង​ខ្ញុំ, ខ្ញុំ​រង​ពី​គេ​មក, ចាងហ្វាង​រង, អគ្គ​លេខាធិការ​រង ។ រង​រ៉ាប់ ឬ រ៉ាប់​រង ទទួល​ភារៈ​លើ​ខ្លួន, ទទួល​អះ​អាង ។

( ន. ) ពំនូក​ដី​ដែល​ពូន​ជា​ភ្លឺ​ដាំ​ដំឡូង​ជ្វា​ជាដើម មាន​ជ្រលង​ទាប​ត្រង់​ចន្លោះ : រង​ដំឡូង, រង​ត្រាវ, លើក​រង​ខ្ញី, ពូន​រង​ដំឡូង ។ ប្រដាប់ សម្រាប់​ទ្រ​ពី​ក្រោម : រង​ប្រអប់, រង​ហឹប​ស្លា ឬ រង​ស្លា ។ រង​ទឹក ប្រឡាយ​តូច​ដែល​លក​ក្រោម​ចុង​សំយាប​ដំបូល ជា​ផ្លូវ​សម្រាប់​បង្ហូរ​ទឹក​ភ្លៀង​ដែល​ធ្លាក់​អំពី​ដំបូល មិន​ឲ្យ​ហូរ​ចូល​មក​ខាង​ក្នុង : ជីក​រង​ទឹក​រោង ។ រង​ព្រះ​ជង្ឃ (រ. ស.) ខ្នើយ​រង​ជង្គង់ ។ រង​ព្រះ​បាទ (រ. ស.) ខ្នើយ​ជើង ។ រង​ព្រះ​សិរ (រ. ស.) ខ្នើយ​កើយ ។

( គុ. ) ដែល​ឡើង​ថ្លា​ព្រោះ​ភក់​ឬ​កករ​ធ្លាក់​ចុះ​ទៅ​ខាង​ក្រោម : ដង​ទឹក​ល្អក់​ទុក​ឲ្យ​រង, ទឹក​កំបោរ​រង ។

រង (មើល​ក្នុង​ពាក្យ រុង) ។ រង់