( កិ. ) ប្រឹងពង់កអើតកម្ទរសំឡេង (ចំពោះតែបក្សីឈ្មោលពួកខ្លះ) : មាន់រងាវ, លលករងាវ, ទទារងាវ ។ ព. ប្រ. រងាវតែក្នុងព្រៃ ហ៊ាន និយាយក្អេងក្អាង បានតែដោយលបលាក់ ។
( គុ. ) សផ្ងាវរាងរលាំ : កាន់ដាវរងាវ ។
