រុ័ច-ជៈទាយាត បា. ( ន. ) អ្នកដែលត្រូវបានរាជសម្បត្តិជាមរតក, ព្រះរាជឱរសដែលបម្រុងនឹងបានសោយរាជ្យតំណាងព្រះវរបិតា : ព្រះរាជបុត្រអង្គនុ៎ះ ជារជ្ជទាយាទ (ម. ព. ទាយាទ ទៀតផង) ។