រណែង

1. ស. ( ន. ) (រះេនេង អ. ថ. រ៉ៈណែង) ចម្រៀក​ឈើ​ឬ​ឫស្សី​ជាដើម ដែល​វាយ​ភ្ជាប់​លើ​បង្កង់, ច្រើន​តែ​ហៅ ដៃ​រណែង (ម. ព. នុះ) ។
2. ( ប. ) ពាក្យ​សម្រាប់​និយាយ​ផ្សំ​ជា​មួយ​នឹង​ពាក្យ រណោង​ថា : រណែង​រណោង រណោង​ពេញ​ពាស, រតែង​រតោង ។
3. ភូមិនៃឃុំស្រែឈូក