( កិ. វិ. ឬ គុ. ) ដែលសាកត្រាក, កន្រ្តាក : ធ្លាក់រតាក; សំពត់រតាក ។ រតេករតាក រតាកខ្លាំង, កន្ត្រាកក្រៃពេក ។
