រត្ត
រ័ត-តៈ បា. សំ. ( គុ. ) (រក្ត) ដែលជ្រលក់ហើយ; ដែលផាត់ព័ណ៌ហើយ; ក្រហម ។ ដែលប្រែថា ក្រហម ច្រើនប្រើភ្ជាប់ពីខាងដើមនាមនាមជាបទសមាស, ដូចជា : រត្តកម្ពល (រ័ត-តៈក័ម-ពល់) សំពត់កម្ពលក្រហម ។ រត្តគាវី មេគោក្រហម ។ រត្តចន្ទន៍ (រ័ត-តៈច័ន) ចន្ទន៍ក្រហម ។ រត្តបឋវី ដីក្រហម ។ រត្តរឿងរង្សី (រ័ត-តៈ--ឬ រ័ត--) រស្មីក្រហមរុងរឿង (ព. កា.) ។ រត្តសុវណ្ណ មាសក្រហម (មាសឆ្អិន; មាសឲ្យដី) ។ រត្តុប្បល (រ័ត-តុប-បល់ ឬ ត. ទ. ស្រ. --បុល; <រត្ត+ឧប្បល) ព្រលឹតក្រហម; លំចង់ក្រហម ។ល។ រត្ត ន. ឈាម; រាត្រី; (<រត្តិ“យប់”) : ទីឃរត្ត (ទីឃៈរ័ត) រាត្រីវែង, កាលមានរាត្រីវែង (កាលវែង, កាលអង្វែង) : បានសុខក្សេមក្សាន្ត អស់ទីឃរត្ត ព្រោះផលបុណ្យគាត់បានកសាងមក ។ អឌ្ឍរត្ត (អ័ត-ឍៈរ័ត) កន្លះរាត្រី, ពាក់អណ្ដាលយប់ (អធ្រាត្រ) : លុះដល់ពេលយាមអឌ្ឍរត្ត ក្នុងក្រុងស្ងាត់មាត់ឈឹងជ្រងំ ស្ដេចទ្រង់យាងចូលទីបន្ទំ អប់រំព្រះទ័យដោយមេត្តា ។