( គុ. ) ដែលធ្លាប់តែរត់គេចពួន, ដែលមានពុតត្បុត, ដែលមានចិត្តវៀចវេរគេចកែរឿយៗ : មនុស្សរមត់, គោរមត់ ។ ព. កា. ថា: រីជនរមត់ គំនិតរំពត់ វៀចវេរវរវឹក របិញរបុញ យប់ថ្ងៃល្ងាចព្រឹក គេឲ្យបាយទឹក រមឹលគុណគេ ។
