រអិល
( គុ. ) ដែលងាយឃ្លាត, របូត, ភ្លាត់ពិបាកចាប់ ពិបាកទប់ : ផ្លូវរអិល, រអិលចាប់មិនជាប់ ។ រអិលព្រាល់ រអិលខ្លាំង ។ល។ ព. ប្រ. មាត់រអិល (ម. ព. មាត់) ។ កិ. ភ្លាត់, របូត, ឃ្លាតដោយកិល, រមៀល, ជ្រុល : ដើរប្រយ័ត្នរអិលដួល ! ។ កិ. វិ. ដែលថាបានហូរឥតទាក់ : ចាំមាត់រអិល, អានសំបុត្ររអិល ។ រឥល