រីង
( កិ. ) ហួត, ខះ : ទឹករីង, រំងាស់ឲ្យរីងទឹក ។ ព. ប្រ. ថយទ្រព្យសម្បត្តិបន្តិចម្ដង ដូចទឹករីង : ពីដើមគាត់មានទ្រព្យគ្រាន់បើ ឥឡូវកូនៗវាបំផ្លាញគាត់រីងអស់ទៅហើយ ។ គុ. ដែលបណ្ដាលឲ្យស្គមស្លឺតស្លាំងចុះសាច់បន្តិចម្ដងៗ: ស្គមរីង, រោគរីង។ រីងរៃ ស្គមរីងរ៉ាំរ៉ៃប៉ផ្តឺតប៉ផ្តក់: រោគរីងរៃ, របេងរីងរៃ ស្គមរីងរៃ ។ រីងស្ងួត រីងត្រាតែស្ងួត : ត្រពាំងទឹកជិតភូមិខ្ញុំ រីងស្ងួតចែសអស់ទៅហើយ ។ ព. ប្រ. ដែលវិនាសទ្រព្យដូចជាត្រពាំងរីងស្ងួត : ដល់មកចាស់ទៅជារីងស្ងួត ព្រោះតែកូនៗវាបង្ហួតគាត់ ។ល។ (ម. ព. របេង ផង) ។