រុង
( គុ. ) (ព. បុ. ) ធំ; ដែលចម្រើន : ភពរុងភពឆ្មារ ភពធំភពតូច; មានរុងមានឆ្មារ មានធំមានតូច; អ្នកខ្ពស់រក្សាទាប ដោយសភាពធម៌បុរាណ អ្នកឆ្អែតរក្សាឃ្លាន នាអ្នករុងរក្សាឆ្មារ (ច្បាប់ពាក្យចាស់) ។ លុះចំណេរកាលតមកក្នុងអបរសម័យ, ពាក្យ រុង នេះ ក្លាយមកជា រង់, តមកទៀតក្លាយជា រង (ត្រូវប្រើ រុង វិញ) ។