រៃ
( កិ. ) ច្រាកប្រាក់កាសឬវត្ថុអ្វីៗឲ្យចេញរាល់គ្នាមានកំណត់ឬឲ្យចេញស្មើភាគគ្នា : រៃប្រាក់ជួយសង្រ្គោះពួកមនុស្សទ័លក្រ, រៃអង្ករយកពីម្នាក់ៗមួយចានគោម ។
( ន. ) សុខុមសត្វមួយប្រភេទ មានស្លាប, នៅអាស្រ័យនឹងដើមឈើខ្ពស់ៗ, យំបញ្ចេញសូរសព្ទឮហួសមាត្រ, រៃមាន ២ ប្រភេទគឺ រៃបាយ ឬរៃចង្រ្កង់ យំឮសូរស្អាមិនសូវរំពង; រៃកណ្ដឹង យំលាន់ឮរំពងរនរន្ថាន់ស្រដៀងនឹងសូរកណ្ដឹង គួរឲ្យស្រណោះ (សំ. រៃ ជា កិ. “បញ្ចេញសំឡេងលាន់កងរំពង”; ន. “សំឡេងលាន់កងរំពង; ទ្រព្យ ”; គួរនឹងយល់ថា បានជាបុព្វបុរសរបស់យើងហៅសុខុមសត្វនេះថា រៃ ដោយហេតុវាយំបញ្ចេញសូរសព្ទលាន់កងរំពងហួសមាត្រ (?), ប៉ុន្តែនឹងកំណត់តាមន័យនេះថាជាការពិតពុំបាន) ។