រោម
( កិ. ) ចោមជិតជុំវិញ : ពួកក្មេងរោមមើលមនុស្សកំប្លែង ។ ទំជញ្ជក់រសជាតិ, ទំជុំជិត, វារឡើង, ទំហើយហើរៗហើយទំក្រវែលយាយីរឿយៗ (ចំពោះតែសត្វល្អិតៗ មានស្រមោច, រុយ ជាដើម) : ស្រមោចរោមស្ករ, ឃ្មុំរោមបង្គង, រុយរោមគំរង់, មមាចរោមគោ ។ ចោមរោម (ម. ព. ចោម) ។
បា. ;សំ. ( ន. ) (រោម ឬ លោម; រោមន៑ ឬ លោមន៑) អាការៈជាសរសៃល្អិតៗដុះនារាងកាយមនុស្សដោយអន្លើៗ ឬដុះនាសព៌ាង្គកាយសត្វតិរច្ឆានចំពួកខ្លះមានគោក្របីជាដើម : រោមចិញ្ចើម, រោមភ្នែក, រោមក្លៀក, រោមដើមទ្រូង, រោមដៃ, រោមជើង; រោមគោ, រោមក្របី, រោមចៀម។ រោមកូប (រោមៈកូប) រណ្ដៅរោម។ រោមម័យ (រោមៈ--) ដែលធ្វើដោយរោមសត្វ (មានរោមចៀមជាដើម) : សំពត់រោមម័យ។ រោមរាជី (រោមៈ--) ឬ រោមមាលី, រោមាវលី ជួរឬរបៀបរោម។ រោមហំសជាត (រោមៈហ័ងសៈ--) ដែលព្រឺរោម; អ្នកដែលព្រឺរោម។ រោមហំសនាការ (រោមៈហ័ងសៈន៉ា កា) អាការព្រឺរោម, អាការឡើងរោមច្រាង (ឡើងសម្បុរគីង្គក់) ។ល។