រ៉ឹង
ស. ( ប. ) (រេ៏ង ឬ រេ់ង អ. ថ. រ៉េង់ ឬ រ៉ិង “ប្រញាប់, បង្គាប់ឲ្យឆាប់”) ពាក្យសម្រាប់និយាយផ្សំនឹងពាក្យ តឹង ថា : តឹងរ៉ឹង គឺតឹងខ្លាំង, តឹងណាស់, តឿនទារឬបង្ខំយ៉ាងខ្លាំង, ឲ្យបានឆាប់ (ម. ព. តឹងរ៉ឹង ផង)។ ប្រើជា កិ. បង្ខំខ្លាំង, ទារដោយបង្ខំ (ច្រើនប្រើតែខាងខេត្តបាត់ដំបង) : គេរ៉ឹងខ្លាំង, ចំពាក់ប្រាក់គេៗទារដោយស្រួលមិនព្រមសង ទាល់តែគេរ៉ឹងខ្លាំង ទើបសង ។