( ន. ) ប្រដាប់​មាន​សណ្ឋាន​ជា​ទ្រុង រុំ​ស្លឹក​ឈើ​ស្រស់​មាន​ប៉ែក​ដាក់​បក្សី​ធ្នាក់ មាន​ប៉ែក​សំណាញ់ មាន​គន្លឹះ​ថ្លោះ​បាន សម្រាប់​ឲ្យ​ជាប់​បក្សី​ព្រៃ​ដែល​ដេញ​ធ្នាក់ : លប់​លលក, លប់​ទទា; លលក​ព្រៃ​ជាប់​លប់ ។

(ម. ព. លុប, គួរ​ប្រើ លុប វិញ តាម​ប្រភព​របស់​ពាក្យ) ។