( កិ. ) លា, ត្រដាង; សន្ធឹង; ក្រាល; ធ្វើ​ឲ្យ​រណៈ លាត​ដៃ, លាត​ជើង; លាត​តម្បាញ; លាត​កម្រាល; លាត​ស្លឹក ។

( គុ. ) រលីង​ទទេ ឥត​ក្បាច់, ឥត​ផ្កា, ឥត​ភ្ញី, ឥត​ស្នាម​គំនូស : ហោ​ជាង​លាត, សំពត់​លាត, ក្រដាស​លាត ។ ព. ប្រ. ដែល​នៅ​លីវ​សុទ្ធ​សូន្យ : កំលោះ​លាត ។ ដែល​គ្មាន​ចំណេះ​អ្វី សូម្បី​តែ​អក្សរ​ក៏​ពុំ​ចេះ : មនុស្ស​លាត ។