លីលា
សំ. បា. ( ន. ) ដំណើរឬលំនាំកែក្រាយ, ដំណើរល្វតល្វៃ, ការយាងយាស; បែបភាពឬទ្រង់ទ្រាយល្អ, សមរម្យ; ការលេងសប្បាយ, ការរាំច្រៀងលោតលេងសប្បាយ : លីលាល្ខោន ។ ខ្មែរប្រើជា កិ. ឬ កិ. វិ. ឬ គុ. ក៏មាន : ចរលីលា, ដើរលីលា, លីលាយាត្រា, ដំណើរលីលា ។ លីលាកមល ឬ --បទុម (--ក:ម៉ល់ ឬ--ប៉ៈទុម) ផ្កាឈូកដែលគេកាន់ដើរលេងឬកាន់រាំ ។ លីលាគ្រឹះ ឬ--មន្ទីរ ផ្ទះសម្រាប់លេងសប្បាយ; រោងរាំ, រោងល្ខោន ។ លីលារតិ (--រៈតិ) តម្រេកក្នុងល្បែង, សេចក្ដីត្រេកត្រអាលក្នុងការលេង ។ លីលាវតី (--វៈតី ឬ វៈដី) លីលានារី ស្ត្រីមានរូបល្អ, នាងល្អ ។ លីលាវាបី (--ប៉ី) ស្រះឬបឹងសម្រាប់លេងសប្បាយ ។ លីលាគារ (< លីលា + អគារ “ផ្ទះ, រោង”) ដូចគ្នានឹង លីលាគ្រឹះ ដែរ ។ លីលាភរណ៍ (< លីលា + អាភរណ) គ្រឿងតែងខ្លួនឬស្អិតស្អាងខ្លួនលេងសប្បាយ (ចំពោះតែរបស់ថោកៗសម្រាប់ប្រើតែម្តងៗហើយចោល, ដូចយ៉ាងផ្កាកម្រងជាដើម) ។ លីលោទ្យាន (< លីលា + ឧទ្យាន) ឧទ្យានសម្រាប់លេងសប្បាយ, សម្រាប់ដើរលេងកំសាន្ត ។ល។