ល្វៀង
( ន. ) ឈើព្រៃមួយប្រភេទ មានមែកបែកសាងញ៉ាង មានបន្លាវែងៗ ស្លឹករង្វើលៗ ផ្លែមូលៗ ទ្រង់ទ្រាយស្រដៀងនឹងផ្លែបំពេញរាជ្យ, សាច់រឹង មានរសជូរភ្លាវប្រហាត ប្រើការលាងសំពត់ ឬដុះជម្រះក្អែលបាន ច្របាច់ទៅបែកពពុះដូចសាប៊ូ ប៉ុន្តែដល់ស្ងួតទៅស្អិតបន្តិចៗ ។