(វ័ច-ជៈទ័ស-សី បា.; សំ. ( គុ. ឬ ន. ) (វជ៌្យទរ្ឝិន៑) ដែលឃើញទោសគេជាប្រក្រតី; អ្នកដែលឃើញតែទោសគេ (បើស្រ្តីជា វជ្ជទស្សិនី) ។
