វ័ត-ដៈ បា.; សំ. ( គុ. ) (វដ្ត; វ្ឫត្ត) ដែល​វិល; មូល, ដែល​ជា​វង់​មូល ។ ន. ការ​វិល​ទៅ​មក; ដំណើរ​វិល​កើត​វិល​ស្លាប់; វង់​មូល; តម្លៃ​សម្រាប់​ចាយ​ប្រើ​ស្បៀង ។ វដ្ត​ទុក្ខ ទុក្ខ​ក្នុង​វដ្តៈ គឺ​ទុក្ខ​សម្រាប់​សត្វ​ដែល​វិល​កើត​វិល​ស្លាប់ ។ វដ្ត​ភ័យ ភ័យ​អំពី​ការ​វិល​កើត​វិល​ស្លាប់ ។ វដ្ត​មូល ទី​តាំង​របស់​វដ្តៈ, ឫស​របស់​វដ្តៈ ។ វដ្ត​លោក លោក​គឺ​ការ​វិល​កើត​វិល​ស្លាប់ ។ វដ្ដ​សង្សារ (បា. --សំសារ) ដំណើរ​អន្ទោល​វិល​កើត​វិល​ស្លាប់ ។ វដ្ដ​សន្ធិ តំណ​វដ្តៈ ។ល។ វដ្ដៈ