វ័ន-ទី បា. ( កិ. ) (គុ. “ដែលគួរវន្ទា, គួរអភិវាទ”) ថ្វាយបង្គំ, សំពះ, គំនាប់ (ព. កា.) : ខ្ញុំសូមវន្ទីយ៍ ឆ្ពោះព្រះមុនី បរមសាស្តា ជាគ្រូនៃមនុស្ស និងពួកទេញ្ត ព្រះនាមសត្ថា- ទេវមនុស្ស ។
