វៈ-- សំ. បា. ( ន. ) (វលិ ឬ វលី) ស្បែកដែលជ្រិតជ្រីវ, ដែលជ្រួញ; ផ្នត់; ផ្នត់ពោះ; ផ្នត់ថ្ងាស (ព. កា.) : យាយតាទាំងទ្វី មុខមានវលី ជរាណាស់ហើយ ពុំសមបីបើ ធ្វើឫកតោះតើយ ខ្លួនចាស់ម្ល៉ឹងហើយ គួរមានសង្វេគ ។
