វ័ល-លៈភៈ សំ. បា. ( គុ. ) (វល្លភ) ដែល​ស្និទ្ធ, ស្និទ្ធស្នាល, ជិតដិត; ដែល​គាប់​គួរ; ដែល​ជា​ទី​ស្រឡាញ់​អស់​ពី​ចិត្ត ។ វល្លភ​ភាព ភាវៈ​ស្និទ្ធស្នាល; ការ​គាប់​គួរ ។ វល្លភ​មិត្ត ឬ--មិត្រ មិត្រ​យ៉ាង​ស្និទ្ធ, មិន​ទំនុក​ទុក​ចិត្ត​ស្មើ​ខ្លួន​មួយ ។ល។