វាក្យ
--ក្យៈ សំ.បា. ( ន. ) ពាក្យ, សម្តី; វោហារ; ប្រយោគ ។ ប្រយោគមួយៗដែលមានសេចក្ដីគ្រប់គ្រាន់, ដូចជា : គេខំប្រឹងរៀនចំណេះដើម្បីប្រយោជន៍ឲ្យកើតទ្រព្យសម្បត្តិ (ព. វ.) ។ វាក្យបរិវត្តន៍ (--ក៉្យៈប៉ៈរ៉ិវ័ត) ការប្រែពាក្យ គឺការប្រែពីភាសាមួយទៅមួយ ។ វាក្យសព្ទ សព្ទគឺពាក្យ, ប្រជុំពាក្យសម្រាប់ប្រើក្នុងភាសានីមួយៗ, មេពាក្យដែលប្រើក្នុងវិជ្ជានីមួយៗ : ចេះវាក្យសព្ទ, រៀនវាក្យសព្ទ ។ វាក្យសម្ពន្ធ (--សំ-ព័ន) សម្ពន្ធនៃពាក្យ, ការចងក្រងពាក្យ; ផ្នែកវេយ្យាករណ៍និយាយពីមុខការនាទី និងរបៀបនៃពាក្យពេចន៍ក្នុងប្រយោគនីមួយៗ ។ វាក្យាង្ស (--ក្យ៉ាង-សៈ ឬ--ក្យ៉ាង; < វាក្យ + អំស “ចំណែក”) ចំណែកប្រយោគ គឺសង្កាត់ពាក្យដែលមានសេចក្ដីមិនទាន់គ្រប់គ្រាន់, ដូចជា : ផ្ទះរបស់ខ្ញុំ; ស្រុកកើតជំងឺ (ព. វ.) ។ វាក្យារម្ភ (--ក្យ៉ារុ័ម-ភៈ ឬ--រ៉ំ; < វាក្យ + អារម្ភ “ផ្តើម”) ការផ្តើមពាក្យ ។ និបាតសព្ទសម្រាប់ផ្តើមពាក្យ, ដូចជា : ក៏, ឯ, ក៏ឯ; ចំណែកឯ,... (ព. វ.) ។ល។