សំ. បា. ( ន. ) (វាទ) ពាក្យ, ពាក្យ​ពោល, ពំនោល ។ វាទប្បដិវាទ ឬ វាទ​ប្រតិវាទ (--ទ័ប-ប៉ៈដិ-វាត ឬ--ប្រៈតិ--) ពាក្យ​ពោល​តប​ត​ទៅ​រក​ពាក្យ, ការ​ប្រកែក​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក ។ វាទ​យុទ្ធ ការ​ជជែក​យក​ឈ្នះ (ទាំង​ពីរ​ខាង) ។ វាទានុវាទ (< វាទ + អនុវាទ) ការ​ពោល​បណ្ដោយ​តាម​គ្នា, ពាក្យ​ចាក់​បណ្ដោយ; ពាក្យ​ប្រកាន់​និង​ពាក្យ​ដោះ ។ ព. កា. ថា : វាទានុវាទ ច្រើន​តែ​ឃ្លៀងឃ្លាត ពុំ​សូវ​ទៀងទាត់ ពាក្យ​ខ្លះ​ក៏​ត្រូវ​ ពាក្យ​ខ្លះ​ក៏​ភ្លាត់ ព្រោះ​មាត់​និង​មាត់ ប្រឆាំង​ត​គ្នា ។ល។ វាទៈ