វាត-អាត សំ. បា. ( កិ. ) (វាទ “ពាក្យ, ពាក្យ​ពោល”; អាទិ ឬ អាទ្យ “ជាដើម, ខាង​ដើម”) ផ្ដើម​និយាយ ឬ​តាំង​និយាយ​មុន​គេ​យក​មុខ, យក​អំណាច, យក​ប្រយោជន៍ : ខ្ញុំ​ឥត​វាទ​អាទិ៍​យក​អ្វី​ទេ (សរសេរ​ជា វាទ​អាទិ ឬ--អាទ្យ ក៏​បាន, សំដៅ​សេចក្ដី​ថា “ផ្តើម​វាត​យក​មុខ, យក​អំណាច, យក​ប្រយោជន៍” ) ។ --អាទ្យ