សំ. បា. ( ន. ) (វាន) គ្រឿងចាក់ស្រែះ, គ្រឿងក្រងភ្ជាប់; តណ្ហា (ធម្មជាតឬស្ថានដែលចេញផុតចាកតណ្ហាជាគ្រឿងចាក់ស្រែះ ហៅថា និញ្វន < និ + វាន; ឬ និវ៌ាណ < និស៑ + វាន, និស៑ > និរ៑, ន > ណ) ។
