( ន. ) សំពត់​ផ្ទាំង​ធំ​សម្រាប់​ចង​បិទ​បាំង​កន្លែង​ដេក​ជាដើម, រនាំង​ធំ (ច្រើន​ប្រើ​សំពត់​ព័ណ៌) : ចង​វាំងនន, បាំង​វាំងនន ។ តាម​លំនាំ​ពាក្យ​នេះ សម​តែ​នឹង​យល់​ថា វាំង “បាំង” ជា​ពាក្យ​ខ្មែរ, ន្ចន អ. ថ. ន៉ន សៀម​ថា “ដេក” = (សំពត់​សម្រាប់​បាំង​ដេក); ប៉ុន្តែ​នឹង​យក​ជា​ការ​ពិត​តាម​ន័យ​នេះ​ពុំ​បាន, ព្រោះ​សៀម​ហៅ វាំងនន ថាមា់ន អ. ថ. ម៉ាន់, មិន​មែន​ហៅ វ័ងន្ចន (វុ័ងន៉ន) ទេ ។