វិសេស
(ម. ព. ពិសេស) ។ វិសេសភាព (--សែសៈ--) ភាពប្លែក ។ វិសេសវិសាល ទូលាយប្លែក, ទូលាយណាស់; ប្រសើរប្លែក, ល្អប្លែក (ម. ព. ពិសាល ផង) ។ វិសេសវិសុទ្ធ ស្អាតវិសេស, ស្អាតឥតមានហ្មង ។ វិសេសវិសោ (ព. សា.) វិសេសក្រៃលែង, វិសេសជាងគេ: របស់នុះមិនវិសេសវិសោអ្វីទេ ! ។ល។