វិហារ

--ហ៊ា សំ. បា. ( ន. ) ការនៅ, ការនៅអាស្រ័យ ។
លំនៅ, កុដិធំ, ទីវត្ត (ទាំងមូល) សម្រាប់ពួកបព្វជិតពុទ្ធសាសនិក ។ ខ្មែរហៅតាមទម្លាប់ ចំពោះតែឧបោសថាគារ (រោងឧបោសថ៍) ថា “វិហារ” : សង់វិហារ, បុណ្យឆ្លងវិហារ ។ វិហារកម្ម (--ហារៈក័ម) ការសាងវត្ត; ការធ្វើវិហារ ។ វិហារបាល (--ហារៈបាល) អ្នករក្សាទីវត្ត, អ្នកអ្នកថែវត្ត ។ វិហារបាលិនី (--ហារៈប៉ា--) ស្រ្តីអ្នកថែទីវត្ត; ដូនជីឬយាយជី ។ វិហារភណ្ឌ (--ហារៈភ័ន) របស់សម្រាប់កុដិធំ; របស់សម្រាប់វត្ត, ទ្រព្យវត្ត (ទ្រព្យសង្ឃ) ។ វិហារមហកម្ម (--ហារៈមៈហៈក័ម) បុណ្យឆ្លងវត្ត; ឬបុណ្យឆ្លងវិហារ ។ វិហារវត្ថុ (--ហារៈវ័ត-ថុ) អ្វីៗដែលមាននៅក្នុងទីវត្តមានដើមឈើ, ដំណាំជាដើម ។ វិហារវិឃាសាទ (--ហារៈ-សាត) អ្នកបរិភោគបាយដែលក្នុងវត្ត (អ្នកស៊ីបាយវត្ត); បើស្រ្តីជា វិហារវិឃាសាទិកា ។ល។
ភូមិនៃឃុំវិហារធំ
ភូមិនៃឃុំក្រាំងយ៉ូវ