វឹង
( និ. ) វិញ, វិញទៀត; ភ្លាម : វឹងខ្មី, វឹងរ៉ា, វឹងស្នង (ព. កា.) : ខ្ញុំឥតទីពឹង សូមបងវិលវឹង ឲ្យរួសរាន់រ៉ា ទោះបានអ្វីក្តី ពុំបានក្តីណា សូមបងយាត្រា វិលឆាប់កុំខាន ។ ឪគាត់បានប្រាប់ ថាឲ្យប្រញាប់ វិលវិញឲ្យបាន ត្រូវកុំបង្អង់ ឲ្យខកឲ្យខាន ត្រូវតែឲ្យបាន ត្រឡប់វឹងស្នង ។ កិ. វិ. ដែលលឿនអស់ល្បឿន, ពេញទំហឹង : រត់វឹង, លឿនវឹង ។
( ឧ. ) សូរឮដោយចោលឬគ្រវែងពេញកម្លាំងដៃ: ចោលវឹង, ចោលដុំដីឮសូរវឹង ។