វៀន
- ( កិ. ) ព័ទ្ធពេនចូល, ព័ទ្ធខ្វេរក្រវៀន : វៀនដេក ដេកផ្អៀងក្នុងទីចង្អៀតអង្កុញជើងដៃក្រវៀន ។
- ( ន. ) ប្រដាប់ត្បាញដោយចម្រៀកផ្តៅ ចាក់ទាក់ជាក្រឡាបួនជ្រុងៗ ចងព័ទ្ធពីខាងក្រោយកូបឬរយាងដំរីសម្រាប់ដាក់អីវ៉ាន់រាយរងផ្សេងៗ : កូបដំរីខ្លះមានវៀន ខ្លះឥតវៀន ។
- ភូមិនៃឃុំប្រាសាទ ស្រុកវ៉ារិន