វេជ្ជ
វេច-ជៈ បា.; សំ. ( ន. ) (វៃទ្យ “អ្នកចេះអាយុវេទ គឺចេះវិជ្ជាសម្រាប់រក្សាអាយុ”) ពេទ្យ ឬ ពែទ្យ ។ វេជ្ជកម្ម ការរបស់ពេទ្យ, ការរក្សារោគ, ការមើលជំងឺ ។ វេជ្ជគ្រឹះ ផ្ទះពេទ្យ (ម. ព. ពេទ្យមន្ទីរ ផង) ។ វេជ្ជដ្ឋាន (ម. ព. ពេទ្យស្ថាន) ។ វេជ្ជប្បញ្ញតិ្ត បញ្ញត្តិ, ការហាមប្រាមរបស់ពេទ្យ។ វេជ្ជមន្ទីរ (ម. ព. ពេទ្យមន្ទីរ) ។ វេជ្ជវិជ្ជា (ម. ព. ពេទ្យវិទ្យា)។ វេជ្ជសាស្រ្ត (ម. ព. ពេទ្យសាស្រ្ត) ។ វេជ្ជសាស្រ្តាចារ្យ សាស្រ្តាចារ្យពេទ្យ គឺគ្រូធំបង្រៀនវេជ្ជវិជ្ជា ។