( គុ. ឬ កិ. វិ. ) ដែល​រឡិករឡក់, ខ្ជីខ្ជា, ពាយងាយ, ច្រឡោងខាម : សម្ដី​សក់ឡក់, មនុស្ស​សក់ឡក់, កិរិយា​សក់ឡក់ ។ ព. កា. ថា: ដូច​ពួក​ពាល​សកឡក់ ចិត្ត​អាក្រក់​ធ្វើ​លីកលាន យល់​ធម៌​ដំបូន្មាន​ចិត្ត​ពុំ​ចូល​ពុំ​ចង់​ស្ដាប់ ។ សាស្រ្តា​ច្បាប់​វិធូរ​បណ្ឌិត ។ ពាក្យ​កាព្យ​ធៀប​ថា : មនុស្ស​សក់ឡក់ មារយាទ​អាក្រក់ ប្រាស​ចាក​អៀន​ខ្មាស គន់​ឯ​ឫកពា ខ្ជីខ្ជា​ផ្តេសផ្តាស ច្រឡេសច្រឡាស ច្រឡោងខាម​ក្រៃ។